در طول چندین سال تجربه کار در برخی شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف، بارها این دغدغه را حس کرده‌ام که زمانی که یک شرکت یا سازمان برای جذب نیروی جدید فراخوان می‌دهد و افراد متقاضی متعددی رزومه شغلی ارسال می‌کنند، این حق یکایک این افراد است که در صورت عدم پذیرش در هر مرحله‌ای، از وضعیت عدم پذیرش خود مطلع شوند. به‌شخصه معتقدم که این افراد، بابت زمان و انرژی که صرف ارسال رزومه یا حضور در جلسه مصاحبه کرده‌اند دارای این حق‌اند. اطلاع از عدم پذیرش این امکان را به متقاضی می‌دهد که برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای ادامه روند کاری خود داشته باشد و برای فرصت‌های دیگر به شکل جدی‌تری اقدام کند؛ این افراد حتی اگر پارامترها و معیارهای گزینش را بدانند تا حدود زیادی به دلایل عدم گزینش خود پی می‌برند. به‌شخصه اعتقاددارم این وظیفه اخلاقی و اجتماعی هر تیم گزینشی است که اندکی وقت و انرژی بگذارد و حداقل این اطلاعات را به نفرات گزینش نشده ارائه نماید.
به‌جای انتقادهای مکرر غیر سازنده از وضعیت فرهنگ کاری در کشور، هر یک از ما به‌اندازه بضاعت خود وظیفه‌داریم برای ارتقاء فرهنگ کاری و زندگی در این کشور گام برداریم. امیدوارم به حقوق اجتماعی یکدیگر احترام بگذاریم و درک کنیم که اطلاع‌رسانی در این زمینه فرهنگ حرفه‌ای ما را نشان داده و زمینه‌ساز گسترش الگوهای مثبت خواهد شد. فراموش نکنیم که زندگی همین روزها و همین لحظات است که گاهی گذران آن را حس نمی‌کنیم چراکه بیش‌ازحد با خود و کار خود درگیریم! مفید بودن لزوماً نیاز به انجام کارهای سخت و پیچیده ندارد؛ اگر می‌خواهیم در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم مفید باشیم کافی است از کارهای مفیدِ کوچک اما تأثیرگذار شروع کنیم و این یعنی آغاز پذیریش مسئولیت اجتماعی.
