آینده ی این خاک به دست همه ماست، برماست که برماست!

چندی پیش که از پیاده روی خیابان ولیعصر می گذشتم و اندر تفکرات مشوش خود سیر می کردم به ناگهان بساط دست فروشی که به ظاهر اهل کتابت و ادب بود توجه مرا به خود جلب کرد. به سراغ بساطش رفتم و به بهانه کتابهایش با او خوش و بشی کردم. در میان کتابهایش عنوان یکی از کتابها ذهن ناآرام مرا قلقلک داد. از او پرسیدم این کتاب «جامعه شناسی خودمانی/چرا در مانده ایم؟» کتاب بدرد بخوری است یا نه؟! دست فروش که  دست بر قضا دستی بر مطالعه هم داشت گفت:« من آن کتاب را کامل نخوانده ام اما با مروری که روی آن داشته ام کتاب بنظر جالبی است!» من که تحت تاثیر عنوان کتاب و فهرست آن قرار گرفته بودم همین گفته کافی بود تا کتاب را بخرم و شروع به مطالعه آن کنم. «جامعه شناسی خودمانی» نوشته حسن نراقی کتابی جالب  و متفاوت است که فروش بالای این کتاب از سال 1380 تا کنون (بالغ بر بیست و دو نوبت چاپ شاید هم بیشتر چرا که این جلدی که من خریدم چاپ بیست و دوم آن بود) وامدار نثر ساده و موضوع قابل توجهی است که نویسنده خوش قلم آن به آن پرداخته است. این کتاب به طور کلی به دلایل عقب ماندگی ایرانیان می پردازد و بی پرده عیب های ما ایرانیان را می گوید تا اینکه ما ایرانی ها عیب ها و نقاط ضعف خود را اول بشناسیم تا در گام بعد بتوانیم به کمک این خودشناسی پیشرفت خود و کشور خود را رقم بزنیم.